Kenara çek İstanbul!..

Son otuz yılda hormonlu büyüyen şehir için yapılabilecek son çağrı:

"TK İstanbul...

Hoyratça uçuyorsun,

Dur durabildiğince!.."

Ama ne mümkün!..

İçinde var olup biteni emmek için programlayıp,

Grobetonuyla, kaba-ince sıvasıyla kenar kenar büyümesi için güncellemiş olmalılar onu.

Ama betonu bizim üstümüze dökmüşler.

Bundan dolayı ismi sürekli tadilatta:

Bir Dersaadet oluyor, bir kozmopolit...

Bir tarafı İstanbul, diğer tarafı metropol...

Doğu sarayları geleneğinden gelişini sevdiriyor bir yüzü,

Diğer yüz dünya şehri duruşunu.

Ama şimdi camdan bakarsan yalın gözlerle: arabic remix...

İçi seni yakıyor, dışı beni

Bu yüzden hayal dağıtıyor

Bu yüzden her üç kişiden dördünün düşü Ege'de bir sahil kasabası...

Şehrin içten içe "konfor ruhun bataklığıdır" diye mırıldanışının sebebi de bu belki.

Trafik ışıklarında, duraklarında, Kadıköy iskelesinde yorgunlarıyla bakıyor insanın yüzüne yüzüne.

Metrobüslerin içindeki bütün milyonların diyar diyar gidesi var, ama gidemiyor hiçbiri

Herkesin derdi o kalabalık içinde bulabildiği koltuğa yerleşmek.

Seçebildiği değil!..

Neresinden bakılırsa bakılsın,

Samanyolunu terk etmek herkes için görev ihlali...

Dokunulmazlığı var ayrılmama düşüncesinin

Peki o zaman sahil kasabasında hayat kurma düşüncesi neden yok satıyor?

Yayla kırsalında buz gibi dağ suyuna temas neden iç gıdıklıyor?

Hedefler küçültüp neden balıkçı olmak istiyor 16 milyon?

Ağ atıp huzur çekmek için olmasın...

O zaman , onun niyeti yoksa,

Boz öğretilmiş ezberi,

Bırak şu amok koşusunu!..

Bu şehrin dışında kalmak insana iyi geliyor.

Kenara çekebilene...